รีวิวหนัง Hunger (2023) คนหิว เกมกระหาย ในเรื่องเล่า “กินจนรวย” เรียงร้อย “ความหิว” พยายามเล่าเรื่องที่คล้ายกันผสมกับพลังแห่งความหลงใหล จากตัวอย่างเพียงอย่างเดียว “Hunger” ให้ “ เมนู” กลิ่นอาย การเพิ่มบริบททางวัฒนธรรมผ่านเลนส์แบบไทย แต่น่าเสียดายที่มันไม่สนุกสนานหรือมีผลกระทบมากนัก เนื่องจากการดำเนินเรื่องน่าเบื่อและการนำเสนอแนวคิดแบบตรงไปตรงมา มองแล้วมีเสน่ห์ และกรุงเทพฯ ดูราวกับความฝันเลยทีเดียว ปัญหาไม่ได้อยู่ที่แนวคิดแต่อยู่ที่การลงมือทำ ผู้กำกับซีรีส์ฮิต “Girl From Nowhere” สิทธิศิริ มงคลศิริ โชว์สัญชาตญาณระทึกขวัญใน “Hunger” โชกเลือดและความมืดแต่ดันพลาดท่าไม่เหมือนซีรีส์เรื่องก่อนๆ โดยส่วนตัวแล้ว ฉันคิดว่าควรมีส่วนร่วมทางวัฒนธรรมในเรื่อง “ความอดอยาก” มากกว่าการแสดงการแบ่งชนชั้นอย่างโจ่งแจ้งในประเทศไทย ติดตามต่อได้ที่ ดูหนังออนไลน์
“Hunger” ติดตาม อ้อย (ชุติมณฑน์ จึงเจริญสุขยิ่ง) อัจฉริยะด้านการทำอาหารที่ได้รับมรดกจากร้านผัดซีอิ๊วจากพ่อของเธอ ไม่ค่อยดีนัก ครอบครัวสามารถอยู่รอดได้จากรายได้ของร้านอาหาร แล้ววันหนึ่ง มีชายคนหนึ่งชวนเธอไปที่ร้านอาหารอันทรงเกียรติชื่อ “Hunger” ซึ่งนำโดยเชฟพอลแห่งโลกการทำอาหารของประเทศไทย อ้อยซึ่งไม่สนใจในตอนแรก ได้เรียนรู้เกี่ยวกับเชฟพอลและตระหนักว่าเขา “พิเศษ” เพียงใด เธอได้รับเลือกให้ทำงานให้เขา แต่ในไม่ช้าก็เข้าใจว่าการเป็น “คนพิเศษ” นั้นต้องแลกมาด้วยต้นทุนที่สูงลิ่ว จากนั้นเป็นต้นมา ภาพยนตร์ติดตามเธอขณะที่เธอเดินทางตามความฝันและแรงบันดาลใจของเธอในขณะที่มีความคิดเห็นที่ขัดแย้งกันขณะทำงานให้กับเชฟพอล